Θεατρικά Παιδαγωγικά Project
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ
ΣΚΗΝΗ 1η - ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
παιδί 5: Ένα, δύο, τρία, στοπ. Όλοι στην κόκκινη γραμμή.
παιδί 1: Παιδιά, να παίξουμε ένα παιχνίδι ακόμα, γιατί βραδιάζει.
παιδί 4: Εγώ πρέπει να φύγω. Υποσχέθηκα στη μητέρα μου να επιστρέψω πριν νυχτώσει.
παιδί 2: Κι εγώ το ίδιο.
παιδί 5: Παιδιά φεύγουμε. Είναι ώρα για το σπίτι.
παιδί 4: Μα πότε πέρασε η ώρα, ούτε που το κατάλαβα!
παιδί 5: Έτσι είναι με το παιχνίδι. Δεν καταλαβαίνεις πότε περνούν οι ώρες!
παιδί 1: Ενώ με το διάβασμα...
παιδί 4: Ωχ! Είπες διάβασμα...Τώρα θυμήθηκα ότι έχω να κάνω επανάληψη στην ιστορία... Αύριο γράφουμε τεστ!
παιδί 3: Κι εγώ το ξέχασα!
παιδί 5: Φεύγουμε. Καληνύχτα παιδιά, τα λέμε αύριο...
παιδί 4: Καληνύχτα
παιδί 1: Καληνύχτα
(φεύγουν τα παιδιά 4 και 5)
παιδί 1 (απευθύνεται στο παιδί 2): Πάμε! Εμείς μένουμε στην ίδια γειτονιά.
παιδί 2: Ναι, πάμε.
παιδί 1: Ωραία περάσαμε και σήμερα!
παιδί 2: Μόνο ωραία; Καταπληκτικά!
(φεύγουν τραγουδώντας)
παιδί 1 και παιδί 2: Εμείς οι δυο οι φίλοι που τρώμε το σταφύλι κι οι άλλοι δυο γειτόνοι που τρώνε το κυδώνι
παιδί 3: Σταθείτε! Έρχομαι κι εγώ.
παιδί 1: Και δεν έρχεσαι!
(τραγουδούν και τα τρία παιδιά)
Εμείς οι τρεις οι φίλοι που τρώμε το σταφύλι
κι οι άλλοι τρεις γειτόνοι που τρώνε το κυδώνι
παιδί 2: Αλήθεια... Είναι ένας μήνας που ήρθες στο νησί και δεν ξέρουμε πού μένεις!
παιδί 3: Δεν ξέρετε;
παιδί 2: Όχι, πού να ξέρουμε;
παιδί 3: Μα... μένουμε... στην ίδια γειτονιά!
παιδί 1: Σοβαρά μιλάς;
παιδί 3: Και βέβαια!
παιδί 2: Μένεις κοντά στην εκκλησία;
παιδί 3: Δε θα το 'λεγα...
παιδί 1: Ε, τότε ... πώς λες ότι μένεις στη γειτονιά μας;
παιδί 3: Μάλλον δε θα ξέρετε καλά τη γειτονιά σας...
παιδί 2: Έλα παππού μου να σου δείξω τ' αμπελοχώραφά σου!
παιδί 1: Ακόμα δεν ήρθες στο νησί και μας κάνεις την έξυπνη;
παιδί 3: Ακούστε κι αυτό: Όχι απλώς μένουμε στην ίδια γειτονιά, αλλά μένουμε και στο ίδιο σπίτι!!!
παιδί 1: Δε μου λες...χυμό δεν έπινες πριν από λίγο;
παιδί 3: Ναι, τι έγινε;
παιδί 1: Μήπως είχε λήξει;
παιδί 3: Λοιπόν, προσέξτε! Άλλο θέλω να σας πω. Το σπίτι σας είναι σπίτι μου και το σπίτι μου είναι σπίτι σας....γιατί απλώς....σπίτι μας είναι ...η Γη!!!
(βλέπουν τη ζωγραφιά και λένε και τα τρία παιδιά μαζί)
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ
παιδί 3: Αν δεν το νιώσουμε αυτό, δεν πρόκειται να σώσουμε τον πλανήτη μας.
και τα τρία παιδιά μαζί: Παρακολουθήστε τη συνέχεια ... και τα ξαναλέμε
ΣΚΗΝΗ 2η - ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΟΥΝ ΟΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΗΣ ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑΣ
(Χτυπάει το τηλέφωνο και το σηκώνει η γυναίκα του σπιτιού)
Νεφέλη(μητέρα): Παρακαλώ.
γραμματέας : Καλημέρα σας.
Νεφέλη: Καλημέρα.
γραμματέας: Τηλεφωνώ από το γραφείο του κυρίου Δημάρχου και θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο Ιωάννου.
Νεφέλη: Ε.....μια στιγμή... μια στιγμή...Μήπως ξεχάσαμε να πληρώσουμε κάποια τέλη;
γραμματέας: Όχι, όχι...ησυχάστε! Είναι κάτι πολύ ευχάριστο αυτό που έχω να σας πω!
Νεφέλη: Χαίρομαι! Μισό λεπτό να φωνάξω το σύζυγό μου...
γραμματέας: Βεβαίως...
Νεφέλη: Θράσοοο...τρέχα...σε ζητούν στο τηλέφωνο.
Θρασύβουλος: Ποιος είναι;
γυναίκα: Από το Δήμο.
Θρασύβουλος: Από το Δήμο; Αμάν! Τι ξεχάσαμε να πληρώσουμε;
Νεφέλη: Ησύχασε!Μου είπαν ότι είναι κάτι πολύ ευχάριστο!
Θρασύβουλος: Παρακαλώ.
γραμματέας: Ο κύριος Ιωάννου Θρασύβουλος;
Θρασύβουλος: Μάλιστα.
γραμματέας: Κύριε Ιωάννου, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω, ότι το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας αποφάσισε να σας απονείμει το βραβείο της καθαρότερης μονοκατοι-κίας, για τη χρονιά που μας πέρασε.
Θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά μετά από συστηματική έρευνα του Δημοτικού μας Συμβουλίου
Θρασύβουλος: Ευχαριστώ πάρα πολύ...Με ξαφνιάζετε....Δεν περίμενα κάτι τέτοιο...
γραμματέας: Είναι φυσικό, μια και δεν είχε ανακοινωθεί κάτι σχετικό, για να μπορέσει να αποφασίσει το Δημοτικό Συμβούλιο χωρίς πίεση χρόνου και με αντικειμενικότητα.
Θρασύβουλος: Βέβαια , για να πούμε την αλήθεια, βοηθάει και η σύζυγός μου, αλλά κυρίως...ε...ξέρετε...όχι να το παινευτώ...αλλά όντως...ε... είμαι πολύ νοικοκύρης.
γραμματέας: Κύριε Ιωάννου, το βραβείο απευθύνεται σε ολόκλη- ρη την οικογένεια, γιατί όταν είναι καθαρή μια μονοκατοικία, είναι σίγουρο πως συντελούν σ' αυτό όλα τα μέλη της.
Θρασύβουλος: Σύμφωνοι. Με μεγάλη μου χαρά θα παραλάβω το βραβείο της οικογένειάς μου!
γραμματέας: Όχι ακριβώς...
Θρασύβουλος: Δηλαδή;
γραμματέας : Δηλαδή, θα πρέπει να παραβρεθούν όλα τα μέλη της οικογένειάς σας στην τελετή βράβευσης.
Θρασύβουλος: Όλα;
γραμματέας: Ασφαλώς.
Θρασύβουλος: Και τα παιδιά;
γραμματέας: Εννοείται!
Θρασύβουλος: Αν ξέρατε τι θηρία είναι, θα καταλαβαίνατε γιατί ρωτάω...
γραμματέας: Ελάτε τώρα! Υπερβάλλετε!
Θρασύβουλος: Καλά...εγώ πάντως σας προειδοποίησα...
γραμματέας: Μην ανησυχείτε!
Θρασύβουλος: Τέλος πάντων. Θα' ρθούμε και ο Θεός βοηθός!
γραμματέας: Ωραία, λοιπόν, σας περιμένουμε την ερχόμενη Κυριακή, στις εφτά, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Θρασύβουλος: Σας ευχαριστώ, ε..., σας ευχαριστούμε!
γραμματέας: Συγχαρητήρια και καλή σας ημέρα!
Θρασύβουλος: Γεια σας!
Νεφέλη: Κακομοίρη μου! Αφιερώνω αμέτρητες ώρες για να είναι το σπίτι καθαρό και κοκορεύεσαι, εσύ, που πιάνεις σκούπα δυο φορές το χρόνο;
Θρασύβουλος: Ε, λοιπόν, ήμουν έτοιμος να της πω ότι έπρεπε να το παραλάβεις εσύ το βραβείο, αλλά την τελευταία στιγμή... μου ξέφυγε...
Νεφέλη: Τι μου λες! Παραλίγο να σε πιστέψω!
Ξέρεις ποια παροιμία σου ταιριάζει τώρα;
Θρασύβουλος: Τα εν οίκω μη εν δήμω;
Νεφέλη: Όχι.
Θρασύβουλος: Ποια τότε;
Νεφέλη: Κάνεις με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο.
Θρασύβουλος: Μπα, που να σε πάρει ευχή! Κουνήσου από τη θέση σου! Εξάλλου, μπορεί να μην αφιερώνω τόσο χρόνο, όσο εσύ, για την καθαριότητα του σπιτιού, αλλά κάνω τα ψώνια. Λίγο το έχεις αυτό;
Νεφέλη: Να ζητήσεις το βραβείο για τα ψώνια.
Θρασύβουλος: Ας τα αφήσουμε αυτά! Αφού ξέρεις ότι ο καθένας έχει το ρόλο του. Εξάλλου, το είπε και η γραμματέας, ότι το βραβείο απονέμεται στην οικογένεια.
Νεφέλη: Τέλος πάντων!
Θρασύβουλος: Πες μου και το άλλο. Είμαι ή δεν είμαι προσεκτι-κός μέσα στο σπίτι; Μ' έχεις δει ποτέ να πετάξω, έστω και ένα μικρό σκουπιδάκι στην αυλή μας;
Νεφέλη : Δεν μπορώ να πω. Σ' αυτό είσαι πολύ προσεκτικός!
Θρασύβουλος: Ε, τότε λοιπόν, ας αφήσουμε τις γκρίνιες και ας ετοιμαστούμε για την τελετή!
Νεφέλη: Έχεις δίκιο. Εξάλλου, μας μένουν λίγες μέρες.
Εγώ ξεκινώ αμέσως τις ετοιμασίες.
(αρχίζει τα τηλεφωνήματα)
-Έλα Μαίρη, πού να στα λέω...
-Τζένη, κερδίσαμε το βραβείο!
-Χριστίνα, ναι σου λέω, αλήθεια!
-Καίτη, το φαντάζεσαι;
-Το πρώτο βραβείο της καθαρότερης μονοκατοικίας, Άννα μου!
-Ναι, σου λέω, Μαργαρίτα μου, ο ίδιος ο Δήμαρχος μου μίλησε στο τηλέφωνο!
-Ναι, κομμωτήριο εκεί; Έλα Σούλα. Θέλω να μου κάνεις ένα χτένισμα που να
συζητηθεί. Πρώτο βραβείο είναι αυτό! Δεν είναι παίξε- γέλασε!
ΣΚΗΝΗ 3η - (Μέσα σε μια σχολική τάξη τα παιδιά περιμένουν τη δασκάλα και επιδίδονται σε αγαπημένες μαθητικές συνήθειες, όπως: πετάνε αεροπλανάκια, χορεύουν κτλ)
μαθητής 1: Σύρμα. Έρχεται η κυρία.
δασκάλα: Πάλι τα ίδια; Τι θα γίνει μ' αυτή την κατάσταση; Θα συμμορφωθείτε ποτέ;
μαθητής 2(γιος του Θρασύβουλου): Τι θέλετε να πείτε κυρία; Δεν είμαστε όμορφοι; Μια χαρά παιδιά είμαστε!
δασκάλα: Ε, λοιπόν, εσύ έχεις θράσος.
μαθητής 2: Και βέβαια έχω!
δασκάλα: Παιδάκι μου, ξέρεις τι θα πει θράσος;
μαθητής 2: Αν ξέρω λέει! Αφού είμαι ο μόνος που έχω εδώ μέσα!
δασκάλα: Το λες και δεν ντρέπεσαι;
μαθητής 2: Γιατί να ντραπώ κυρία; Αφού έτσι τον βαφτίσανε τον άνθρωπο. Τι να κάνουμε; Να του αλλάξουμε το όνομα;
δασκάλα: Για ποιον άνθρωπο μιλάς;
μαθητής 2: Για τον πατέρα μου.
δασκάλα: Για τον πατέρα σου μιλάς τόση ώρα;
μαθητής 2: Ξέρετε εσείς κανέναν άλλο μαθητή που να έχει πατέρα Θράσο;
δασκάλα: Τον πατέρα σου τον Θρασύβουλο εννοείς;
μαθητής 2: (κοιτάζοντας προς τους μαθητές) Σπίρτο η κυρία! Ε, ποιον να εννοώ, κυρία; Τον Θρασύβουλο από τη Δευτέρα τάξη;
δασκάλα: Ε, τι να σου πω τώρα!
μαθητής 2: Να μου πείτε, μπράβο!
( οι υπόλοιποι μαθητές γελάνε)
δασκάλα: Ησυχία εσείς. Τελειώσαμε. Πάμε στο μάθημά μας.
μαθητής 3: Τι μάθημα κυρία;
δασκάλα: Μελέτη Περιβάλλοντος.
μαθητής 4: Το λεπτό ή το χοντρό βιβλίο, κυρία;
δασκάλα: Και τα δύο.
μαθητής 1: Κυρία, ξέχασα το χοντρό βιβλίο.
δασκάλα: Πάλι τα ίδια;
μαθητής 1: Είχαμε πάει σε μια γιορτή και...
δασκάλα: Καλά, καλά....κατάλαβα...Το έχω ακούσει πολλές φορές αυτό το παραμύθι.
μαθητής 1: Δεν είναι παραμύθι κυρία. Αλήθεια σας λέω!
δασκάλα: Εντάξει, εντάξει. Πες μου Γιώργο πού είχαμε μείνει;
μαθητής 3: Κυρία, εγώ νόμιζα ότι δεν είχαμε σήμερα Μελέτη....
δασκάλα: Δεν το πιστεύω!
(Κοιτάει προς το κοινό και κάνει αργά βήματα λέγοντας στον εαυτό της)
Ψυχραιμία! Πρέπει να ηρεμήσω!
Παίρνουμε βαθιές ανάσες, μετράμε ως το δέκα, μυρίζουμε λουλούδια.
(Ηρεμεί και λέει) : Λοιπόν παιδιά, ας κλείσουμε τα βιβλία και ας κάνουμε μια συζήτηση.
μαθητής 2 : Να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο;
δασκάλα: Όχι, όχι. Θα συζητήσουμε για το περιβάλλον.
μαθητές 1,2,3,4: Ααα (απογοήτευση)
δασκάλα: Ποιο ήταν το θέμα μας Μαργαρίτα;
μαθητής 5: Η Γη είναι το σπίτι μας.
δασκάλα: Ωραία! Για πέστε μου λοιπόν, πώς το καταλαβαίνετε αυτό; Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει.
μαθητής 6: Μήπως εννοεί τους πρωτόγονους ανθρώπους, που ζούσαν στη φύση;
δασκάλα: Αυτοί σίγουρα το ζούσαν. Τι γίνεται όμως σήμερα μ' εμάς;
( Γίνεται ησυχία από τους μαθητές, γιατί δε βρίσκουν κάτι να πουν)
δασκάλα: Να σας βοηθήσω. Μιλούσαμε τις προάλλες για την καταστροφή του δάσους του Αμαζονίου. Το θυμάστε;
μαθητής 1: Ναι, ναι κυρία, που είπαμε ότι κάθε λεπτό καταστρέφεται μία έκταση ίση με 50 γήπεδα ποδοσφαίρου.
δασκάλα: Έτσι, μπράβο!
μαθητής 4: Και τι μας νοιάζει εμάς, κυρία, τι γίνεται στην Αμερική;
δασκάλα: Τι λέτε εσείς παιδιά;
μαθητής 5: Νομίζω ότι αυτή η καταστροφή επηρεάζει και τη δική μας ζωή.
μαθητής 2: Συμφωνώ.
δασκάλα: Και με ποιον τρόπο γίνεται αυτό;
μαθητής 3: Αλλάζει το κλίμα της γης και γίνεται θερμότερο.
δασκάλα: Πολύ σωστά!
μαθητής 4: Και έτσι λιώνουν οι πάγοι.
μαθητής 1: Και κινδυνεύουν πολλές πόλεις να πλημμυρίσουν.
δασκάλα: Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει μόνο για την Αμερική;
μαθητής 7: Όχι, γιατί άκουσα πως θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην Ολλανδία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης!
δασκάλα: Άρα;
μαθητής 3: Άρα η καταστροφή στον Αμαζόνιο επηρεάζει όλο τον πλανήτη.
δασκάλα: Ακριβώς!
μαθητής 2;: Κυρία, έτσι δε γίνεται και με το φαινόμενο του θερμοκηπίου;
μαθητής 5: Ναι. Οι αναπτυγμένες χώρες παράγουν πολλά καυσαέρια με τα εργοστάσιά τους ...
μαθητής 4 : Και με τα αυτοκίνητά τους.
μαθητής 5: Τα πλούσια κράτη ρυπαίνουν, αλλά το φαινόμενο του θερμοκηπίου απειλεί και τα φτωχά κράτη.
δασκάλα: Αν συγκεντρώσουμε όλα αυτά που είπατε, θα βγει η απάντηση στο θέμα μας. Τι σημαίνει λοιπόν ότι η Γη είναι το σπίτι μας;
μαθητής 4: Σημαίνει ότι οφείλουμε να προστατεύουμε κάθε γωνιά του πλανήτη μας!
μαθητής 3: Σαν να είναι το σπίτι μας!
μαθητής 6: Μα είναι το σπίτι μας!
μαθητής 5: Καλά σου λέει. Μη μιλάς σαν μεγάλος!
μαθητής 7: Πράγματι! Οι μεγάλοι δεν το έχουν καταλάβει!
μαθητής 2: Γιατί άραγε;
Όλοι μαζί οι μαθητές: ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ;;;
Μετά την 3η σκηνή και πριν από την 4η
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 1 ΚΑΙ 2 ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΚΗΝΗ
παιδί 1: Τώρα κατάλαβα τι εννοούσε η Μαρία, όταν έλεγε ότι η Γη είναι το σπίτι μας...
παιδί 2: Είδες πόσο την αδικήσαμε;
παιδί 1 : Και την κοροϊδεύαμε!
παιδί 2: Ενώ είχε τόσο δίκαιο!
παιδί 1 : Έστω και αργά , το καταλάβαμε!
παιδί 2: Καλά λες, γιατί κάποιοι άλλοι, μάλλον δεν το καταλάβανε ακόμα...
παιδί 1 : Τι εννοείς;
παιδί 2: Δες τη συνέχεια και θα καταλάβεις!
ΣΚΗΝΗ 4η - ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟ. Ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Νεφέλη: Σπύροοο, χτενίστηκες;
Σπύρος: Αμέ, αμέ.. Είμαι και ο πρώτος!
Νεφέλη: Γεωργία, να σε δω λιγάκι.
Γεωργία: Ναι, μαμά.
Νεφέλη: Εντάξει είσαι!
Θρασύβουλος: Νεφέλη, πώς σου φαίνεται η γραβάτα μου;
Νεφέλη: Μια χαρά!
Σπύρος: Και δυο τρομάρες!
Θρασύβουλος: Σπύρο, κανόνισε να πεις καμιά τέτοια χαζομάρα και στο Δημαρχείο και θα κάνεις ένα μήνα να ξαναδείς το ποδήλατό σου.
Νεφέλη: Σπύρο, σε παρακαλώ!
Θρασύβουλος: Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Είπαμε να ξεκινήσουμε νωρίτερα, για κάθε ενδεχόμενο..
Γεωργία: Γιατί μπαμπά; Φοβάσαι μην αργήσουμε και χάσουμε το βραβείο;
Σπύρος: Φαντάζεσαι Γιωργία, να πατήσουμε καμιά πρόκα και....
πουφ το λάστιχο;
Θρασύβουλος: Αρχίσατε πάλι να γρουσουζεύετε; Μη μου χαλάσετε τη μέρα, αλίμονό σας!
Νεφέλη: Παιδιά, δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες! Δεν είναι στιγμή
για τέτοια αστεία τώρα!
Σπύρος: Πάντως, αν σας δώσουνε χρήματα, θέλουμε κέρασμα πίτσα. Εντάξει;
Γεωργία: Και παγωτό.
Θρασύβουλος: Αν είστε καλά παιδιά και δε μου τα κάνετε θάλασσα, σας το υπόσχομαι...
Νεφέλη: Πάμε. Ξεκινάμε. Είμαστε έτοιμοι!
ΣΚΗΝΗ 5η - (Μέσα στο αυτοκίνητο, ξεκινώντας για να πάνε στην τελετή βράβευσης. Μόλις ξεκινήσει το αυτοκίνητο μιλάει ο Σπύρος)
ΣΠΥΡΟΣ: Μαμά.
ΝΕΦΕΛΗ: Ναι.
(Γίνεται ησυχία γιατί ο Σπύρος διστάζει να το πει)
ΝΕΦΕΛΗ: Σ' ακούω Σπύρο.
ΣΠΥΡΟΣ: Πεινάω.
(φρενάρει το αυτοκίνητο)
ΝΕΦΕΛΗ και ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Τι ι ι;
ΣΠΥΡΟΣ: Πεινάω.
ΝΕΦΕΛΗ και ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Τι κάνεις;
ΣΠΥΡΟΣ: π-ι-ν-α-ω, πινάω
ΓΕΩΡΓΙΑ: Με ει γράφεται, βρε Σπύρο, η λέξη πεινάω!
ΣΠΥΡΟΣ: Λεπτομέρειες...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Κράτα με, να μην τον πνίξω.
ΝΕΦΕΛΗ: Καλά, βρε Σπύρο, τώρα το θυμήθηκες;
ΣΠΥΡΟΣ: Πριν από τρία λεπτά.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Το χιούμορ σε μάρανε!
ΝΕΦΕΛΗ: Τι θα κάνουμε τώρα;
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Να κάνει υπομονή. Θα φάει μετά την εκδήλωση.
ΓΕΩΡΓΙΑ: Βρε μπαμπά, πού να αντέξει τόσες ώρες; Άσε που θα είναι ανήσυχος και θα κάνει παλαβομάρες στην εκδήλωση...
ΝΕΦΕΛΗ: Έχει δίκιο η Γιωργία. Λοιπόν, πάρε αυτό το κρουασάν και πρόσεχε, κακομοίρη μου, μη λερωθείς!
(Ξεκινάει ξανά το αυτοκίνητο)
ΣΠΥΡΟΣ: Ου ....ου... μιαμ ....μιαμ ....μιαμ!
ΓΕΩΡΓΙΑ: Μαμά, τι είπαμε για τα κρουασάν; Η κυρία μας λέει ότι δεν είναι υγιεινή τροφή.
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Γιωργία, δεν αφήνουμε την υγιεινή διατροφή για αύριο, γιατί τώρα καιγόμαστε;
ΣΠΥΡΟΣ: Μιαμ ....μιαμ ....μιαμ!
ΝΕΦΕΛΗ: Καλά σου λέει, βρε Γιωργία! Τι ήθελες τώρα; Να του μαγειρέψω λαχανικά στον ατμό;
ΣΠΥΡΟΣ: Εντάξει είμαι. Ορίστε και τα ρέστα σας.
( Η Νεφέλη πετάει το σκουπίδι από το παράθυρο, ενώ τα παιδιά κοιτάζονται με απορία)
ΝΕΦΕΛΗ: Πάρε και αυτό να σκουπιστείς. (του δίνειχαρτομάντιλο) Γεωργία, πρόσεχέ τον λίγο, σε παρακαλώ!
ΣΠΥΡΟΣ: Έτοιμος.
(Ο Σπύρος επιστρέφει το χαρτομάντιλο και η Νεφέλη το πετάει από το παράθυρο, ενώ τα παιδιά ξανακοιτάζονται με απορία)
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Δώσε μου, βρε Νεφέλη, κι εμένα ένα χαρτομάντιλο, γιατί ίδρωσα από το ζόρι μου.
ΝΕΦΕΛΗ: Έλα, ηρέμησε!
( Ο Θρασύβουλος σκουπίζεται και πετάει κι αυτός το χαρτομάντιλο από το παράθυρο, ενώ τα παιδιά ξανακοιτάζονται με απορία)
ΣΠΥΡΟΣ: Πρόβλημα.
ΝΕΦΕΛΗ και ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Τι ι ι;
ΣΠΥΡΟΣ: Νεράκι.
ΝΕΦΕΛΗ: Άντε πάλι!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Δώστου νερό, γιατί έχει πολλή ζέστη, έφαγε και το κρουασάν...
ΝΕΦΕΛΗ: Έλα...και προσεχτικά...
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Δε μου δίνεις κι εμένα, γιατί θα λιποθυμήσω από τη ζέστη και την αγωνία;
ΝΕΦΕΛΗ: Ορίστε.
( Ο Σπύρος επιστρέφει το μπουκάλι και η Νεφέλη το πετάει από το παράθυρο, ενώ ο Θρασύβουλος κάνει το ίδιο από το δικό του παράθυρο. Τα μπουκάλια πηγαίνουν πάνω στον αντιδήμαρχο, στον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και στο Δήμαρχο, ενώ τα παιδιά κρυφογελάνε)
ΓΕΩΡΓΙΑ: Μαμά, παραλίγο να τον πετύχεις τον άνθρωπο!
ΣΠΥΡΟΣ: Ε, ρε, γλέντια! Καλά βρε μπαμπά, πήγες και στο στρατό! Δεν έμαθες να σημαδεύεις;
ΓΕΩΡΓΙΑ: Ελπίζω να μη σας δει κανείς, γιατί αλίμονό μας!
ΣΠΥΡΟΣ: Πάντως, αυτούς τους τύπους που σημαδέψατε, κάπου τους ξέρω...
ΓΕΩΡΓΙΑ: Κι εμένα κάτι μου θυμίζουν...
ΝΕΦΕΛΗ: Επιτέλους φτάσαμε!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Κάναμε ένα τέταρτο και μου φάνηκε σαν να πέρασε μία ώρα!
ΝΕΦΕΛΗ: Πάμε γρήγορα.
(Φεύγει η οικογένεια και έρχεται ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, ο πρόεδρος και η γραμματέας)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ (ΕΝΙΟ) : Τους είδες τους αθεόφοβους;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Όχι μόνο τους είδα, αλλά συγκράτησα και τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Και τι σκοπεύεις να κάνεις;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Πάντως, βραβείο δε θα τους δώσω...
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Δε θα τους δώσουμε...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτονται μερικοί άνθρωποι!
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Θεωρούν ότι η καθαριότητα είναι κάτι που έχει να κάνει μόνο με το σπίτι τους.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Το βρήκα! Σήμερα κιόλας, θα ανακοινώσουμε στην τελετή, ότι την επόμενη φορά θα βραβεύσουμε και την καθαριότητα εκτός σπιτιού.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Καλή ιδέα!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Πολύ καλή ιδέα!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και πώς θα το κάνουμε αυτό;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Κάτι θα σκεφτούμε...
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Κάτι θα σκεφτούμε...
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Και μ' αυτούς που πετούσαν τα σκουπίδια από το αυτοκίνητο, τι θα κάνουμε;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Θα μιλήσω μαζί τους και...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και θα συγκινηθούνε...
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Δυστυχώς, αν δεν πέσει πρόστιμο, ο Έλληνας δεν καταλαβαίνει.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Δεν είναι εύκολο να βάζεις πρόστιμο. Πρέπει να το καταλάβουν μόνοι τους και όχι με τιμωρία!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Όχι με τιμωρία!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τα τελευταία πενήντα χρόνια αυτή η άποψη επικρατεί και η κατάσταση παραμένει η ίδια...
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Και εκτός που είναι αντιαισθητικό, κάνει ζημιά και στον τουρισμό.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εννοείται! Ποιος θέλει να πηγαίνει διακοπές, να πληρώνει και να βλέπει παντού σκουπίδια;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Το έχουμε πει χίλιες φορές! Είναι θέμα παιδείας...
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Είναι θέμα παιδείας...
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Θυμάστε τι εντύπωση μας έκανε η Ιαπωνία, όταν πήγαμε στην αδελφοποίηση της πόλης μας με τη Σοντοσίμα; ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Ούτε γόπα από τσιγάρο δε βρίσκαμε στο δρόμο!
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Εκεί θα ήθελα να είμαι δήμαρχος!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Εκεί θα ήθελα να είμαι γραμματέας!
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Πάμε γιατί θα έχουν έρθει και τα κανάλια της τηλεόρασης.
ΣΚΗΝΗ 6η
Γεωργία: Οχ!
Σπύρος: Τι έγινε;
Γεωργία: Οχ, οχ!
Σπύρος: Δύο οχ!
Γεωργία: Οχ, οχ, οχ!
Σπύρος: Τρία οχ! Μέχρι πού θα φτάσεις;
Γεωργία: Κοίτα απέναντι!
Σπύρος: Οχ... οχ οχ οχ... οχ οχ οχ... οχ οχ οχ!
Γεωργία: Δέκα οχ!
Σπύρος: Την πατήσαμε...
Γεωργία: Λες να μας γνωρίσουνε;
Σπύρος: Καήκαμε αν μας γνωρίσουν...
Γεωργία: Μην πεις τίποτα στους γονείς μας. Άσε, γιατί θα πάθουν κανένα εγκεφαλικό!
Σπύρος: Δεν πάμε να το σκάσουμε εμείς τουλάχιστον;
Γεωργία: Έλα! Αφού ξέρεις ότι αυτό δε γίνεται. Θα κάνουμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα κι ο Θεός βοηθός...
Σπύρος: Μπορεί να είμαστε τυχεροί. Για να δούμε...
Γεωργία: Αμάν!
Σπύρος: Τι έγινε πάλι;
Γεωργία: Θυμήθηκα...
Σπύρος: Τι θυμήθηκες;
Γεωργία: Θυμήθηκα...
Σπύρος: Πες το και μ' έσκασες!
Γεωργία: Θυμήθηκα πού τους ξέρουμε αυτούς τους ανθρώπους...
Σπύρος: Για πες.
Γεωργία: Είναι ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος! Τους είδαμε όταν πήγαμε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου.
Σπύρος: Και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και η γραμματέας που μας είχε κεράσει.
Γεωργία: Ακριβώς.
Σπύρος: Τέλεια!...Όλα σήμερα μας πάνε ρολόι...
Γεωργία: Πάλι εμείς θα πληρώσουμε τα λάθη των γονιών μας;
Σπύρος: Το βραβείο τους μάρανε!
Γεωργία: Οχ!
Σπύρος: Κι άλλη συμφορά;
Γεωργία: Κοίτα κάτω...είναι οι συμμαθητές μας!
Σπύρος: Ο Δημήτρης, ο Γιώργος και ο κολλητός μου ο Σωτήρης.
Γεωργία: Η Άννα, η Μαργαρίτα, η Ερίσα και η Μαρία.
Σπύρος: Να και η κυρία μας! Τώρα δέσαμε...
Γεωργία: Κάτι μας θέλει... πάμε.
Δασκάλα: Γεια σας παιδιά. Πώς σας φαίνεται η έκπληξη;
Σπύρος: Ποια απ' όλες;
Δασκάλα: Αχ, βρε Σπύρο, με τα αστεία σου!
Περιμένατε να μας δείτε εδώ;
Γεωργία: Όχι. Καθόλου.
Δασκάλα: Το κάναμε για να χαρείτε ακόμα περισσότερο!
Σπύρος: Από χαρά... άλλο τίποτα...
Γεωργία: Τον ξέρετε κυρία το Σπύρο...Και βέβαια χαιρόμαστε πολύ και σας ευχαριστούμε για την έκπληξη.
Δασκάλα: Σας αφήνω τώρα και θα τα πούμε στο τέλος.
Σπύρος: Ε, βέβαια...στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό...
(Πηγαίνουν όλοι στις θέσεις τους και μιλάει ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου)
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κυρίες και κύριοι
Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας, στα πλαίσια του προγράμματος « Όμορφη Πόλη » και της γενικότερης προσπάθειας ευπρεπισμού του δήμου μας, αποφάσισε να καθιερώσει, από φέτος, το θεσμό της καθαρότερης μονοκατοικίας.
Παρακαλώ τον κύριο δήμαρχο και τον κύριο αντιδήμαρχο καθαριότητας να λάβουν το λόγο ως αρμόδιοι για το θέμα αυτό.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας
Από τα μαθητικά μας χρόνια ακούμε ότι η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά και το θεωρούμε αυτονόητο. Παρόλα αυτά έχουμε πολλή δουλειά μέχρι να γίνει αυτό πράξη. Μέχρι να είμαστε περήφανοι για τις πόλεις μας, όπως τόσες πόλεις στην Ευρώπη.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Είναι γνωστό ότι η ραγδαία αύξηση του αστικού πληθυσμού δημιούργησε τεράστια προβλήματα στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και στην καθαριότητα.
Οι δημοτικές αρχές των μεγαλουπόλεων αντιμετωπίζουν με μεγάλη δυσκολία αυτά τα προβλήματα.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Η άλλη όψη του νομίσματος, η οποία πιστεύω ότι είναι και η σημαντικότερη, έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του πολίτη, με τη νοοτροπία του.
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Όσο οι Έλληνες πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να ρυπαίνουμε, επειδή πληρώνουμε τέλη καθαριότητας και ότι οι δημοτικές αρχές είναι υποχρεωμένες να διατηρούν πεντακάθαρη και την τελευταία γωνιά της πόλης μας, τόσο θα παραμένει η ίδια κατάσταση ή μάλλον η ίδια ακαταστασία.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορά, πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία.
( Την ώρα που μιλάει ο δήμαρχος έρχεται κάποιος και ψιθυρίζει κάτι στο αυτί της Χριστίνας και αυτή με τη σειρά της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί του δημάρχου)
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία σε πολλά ζητήματα. Ένα από αυτά είναι και ο τρόπος που οδηγούμε και παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας.
Σπύρος: Οχ! Μας τσάκωσαν!
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Θα μου πείτε, τι σχέση έχει αυτό με την τελετή μας; Και όμως έχει! Κάποιος απρόσεχτος συμπολίτης μας έχει σταθμεύσει σε εντελώς ακατάλληλη θέση και εμποδίζει τη διέλευση των οχημάτων.
Σπύρος: Τη γλιτώσαμε!
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Παρακαλείτε ο κάτοχος του αυτοκινήτου με αριθμό κυκλοφορίας ΚΧΑ 2323 να μετακινήσει το όχημά του.
Γεωργία: Την πατήσαμε! Είναι το δικό μας!
ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ: Ζητώ συγνώμη... πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο...
( Ο Θρασύβουλος φεύγει για να παρκάρει το αυτοκίνητο)
ΝΕΦΕΛΗ: Πράγματι! Δεν μας έχει ξανασυμβεί! Ξέρετε, λίγο η αγωνία, λίγο η χαρά, λίγο η βιασύνη...
Σπύρος: Λίγο απ' όλα που λέμε...
( Ο δήμαρχος γυρίζει προς τη γραμματέα, γιατί υποψιάζεται ότι... )
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Για μισό λεπτό...Κάτι μου θυμίζει αυτό το νούμερο του αυτοκινήτου...Χριστίνα, μήπως έχεις μαζί σου το χαρτάκι;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Το χαρτάκι; Ποιο χαρτάκι;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Αυτό που γράψαμε στο δρόμο;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Στο δρόμο; Ποιο δρόμο;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Εκεί που κόντεψε να μας έρθει το μπουκάλι στο κεφάλι. Το ξέχασες κι αυτό;
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Όχι, βέβαια! Ορίστε! Εδώ το έχω!
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Καλά το κατάλαβα! Αυτοί είναι!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ποιοι είναι;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Αυτοί που πετούσαν τα μπουκάλια, είναι αυτοί που θέλαμε να βραβεύσουμε!
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Βρε, τους αθεόφοβους!
( Στο σημείο αυτό επιστρέφει ο Θρασύβουλος)
( Ο δήμαρχος γυρίζει προς τη Νεφέλη)
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Ώστε έτσι λοιπόν! Αγωνία ...χαρά...βιασύνη...
Μάλιστα... Και τα μπουκάλια;
ΝΕΦΕΛΗ: Ποια μπουκάλια;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Τα μπουκάλια που πετούσατε από το αυτοκίνητό σας.
ΝΕΦΕΛΗ: Εμείς πετάξαμε μπουκάλια;
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Εσείς. Και παραλίγο να μου έρθει στο κεφάλι!
ΝΕΦΕΛΗ: Κάποιο λάθος έχετε κάνει.
Σπύρος: Κανένα λάθος δεν έχετε κάνει κύριε δήμαρχε!
Μια χαρά τα λέτε. Και μπουκάλια πετάξανε και χαρτομάντιλα και άλλα πολλά...
ΝΕΦΕΛΗ: Σπύροοο... μη λες ψέματα!
Γεωργία: Μια χαρά τα λέει ο Σπύρος. Δε φταίμε εμείς που δεν προσέχετε το περιβάλλον, όπως το σπίτι σας.
Δε φταίμε εμείς που δεν έχετε καταλάβει ότι η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.
Σπύρος: Εμείς σας τα λέμε συνέχεια, αλλά εσείς πού μυαλό!
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Ώστε έτσι λοιπόν, κύριε και κυρία Ιωάννου! Εμείς σας επιλέξαμε για το βραβείο της καθαρότερης μονοκατοικίας και εντελώς συμπτωματικά αποδείχτηκε ότι στην ουσία δεν ενδιαφέρεστε για την πόλη μας.
Σπύρος: Κύριε δήμαρχε, πέστο απλά: μέσα κούκλα και έξω πανούκλα!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συγνώμη, αλλά νομίζω πως η τελετή βράβευσης πρέπει να συνεχιστεί...
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μετά από όλα αυτά, αλλά με μια διαφορά.
ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ: Δηλαδή;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή, θα βραβεύσουμε τα παιδιά της οικογένειας Ιωάννου, γιατί σε αντίθεση με τους γονείς τους, έχουν καταλάβει το σημαντικότερο.
Έχουν καταλάβει ότι:
(Φωνάζουν οι συμμαθητές τους, που παρακολουθούν την τελετή)
Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Συμφωνώ και επαυξάνω! Το βραβείο πρέπει να δοθεί στα παιδιά της οικογένειας Ιωάννου και στους συμμαθητές
τους.
(Τα παιδιά που βρίσκονται κάτω από τη σκηνή, χειροκροτούν και ζητοκραυγάζουν)
Και κάτι ακόμα...Θέλω να ευχηθώ στα παιδιά... να μην πάψουν ποτέ να νιώθουν ότι η Γη είναι το σπίτι τους.
Να φυλάξουν αυτόν τον πόθο για την προστασία του περιβάλλοντος.
Και όπως λέει και το τραγούδι...σε ό,τι φυλάξουν από την παιδική τους ηλικία...σε αυτό θα βρίσκουν την παρηγοριά τους!
ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ό,τι έχεις μέσα σου από παιδί